درس تفسیر استاد مهدی زمانی‌فرد

موضوع:تفسیر/سوره‌آل‌عمران/آیه۲۹

۴ جهت بحث :

۱-جهت اول: ا-لغوی: صدور: جمع صدر.

معنای لغوی صدر: قفسه سینه. معنای کنایی: قلب (مرکز ادراک و فهم و شعور) . در قرآن شرح صدر و ضیق صدر، معنای کنایی منظور است.

تبدوه: مضارع باب افعال ثلاثی مجرد "بدا یبدوا" به‌معنای ظهور پیدا کردن، ظاهر شدن. در باب افعال به معنی ظاهر کردن می‌شود.

جهت دوم: اعرابی؛ ۲ نکته:

الف-ان تخفوا ما فی صدورکم او تبدوه( دو تا شرط دارد)

ب-و یعلم ما فی السماوات و ما فی‌الأرض. "واو" در " و یعلم" ، واو عاطفه نیست (اگر عاطفه بود باید مجزوم می‌شد) واو استینافی است. واو استینافی هروقت می‌آید می‌گوید جمله دوم دارای معنای استقلالی است که استقلالش به گونه ایست که با جمله‌ی اول می‌تواند ربط هم داشته باشد (؛ نقطه ویرگول از علامت نگارشی مناسب با اینجاست)

۳-جهت سوم: بلاغی : الف-علامه: در آیه، خطاب به مکلفین، غیرمستقیم است (خدا به پیامبر می‌گوید شما بگو. در آخر آیه قبلی خطاب خداوند با مخاطبین مستقیم بود) جهتش این است که کسانی که ولایت کفار را پنهانی قبول کردند شایستگی خطاب مستقیم را از دست می‌دهند.

ب) در آیه ۲ بار کلمه الله تکرار شده‌است تکرار نکته‌ای دارد و آن این‌که چون در پایان آیه قدرت خدا را مطرح می‌کند و در ابتدای آیه علم خدا را می‌خواهد مطرح کند یعنی الله دوم استدلال بر قدرت است چون الله است و همه صفات کمالی او دارد پس بر هر چیزی قدرت دارد.

۴-جهت چهارم:

۶ نکته تفسیری:

۱-خلاصه آیه: تهدید منافقان به علم و قدرت خدا (هم می‌دانم و هم می‌توانم) تهدید کردن ۲ رکن می‌خواهد: علم و قدرت.