اصل يكصد و دوازدهم

قرآن كريم از حادثه اى به نام «نفخ صور» گزارش مى دهد، كه در دو نوبت رخ خواهد داد:

الف ـ نفخ صورى كه مايه مرگ همه جانداران در آسمان و زمين مى گردد(مگر آن كس كه خدا بخواهد)؛

ب ـ نفخ صورى كه سبب احياى مردگان وحضور آنان در پيشگاه الهى[1] مى شود. چنانكه مى فرمايد:

(وَ نُفِخَ فِي الصُّور فَصَعِقَ  مَنْ فِي السَّمواتِ وَ مَنْ فِي الأَرضِ إِلاّ مَنْ شاءَ اللّه ثُمَّ نُفِخَ فيها أُخرى فَإِذا هُمْ قِيامٌ يَنْظُرُونَ) (زمر/68): در صور دميده مى شود، وبر اثر آن، جز آنكه خداى بقاى او را خواسته است، هركه در آسمانها و زمين است يكسر مدهوش مرگ مى شوند، سپس بار ديگر در صور دميده مى شود و ناگهان مردمان (از خواب مرگ) برخاسته و در صحنه محشر نظاره گر (سرنوشت خود) مى گردند.

قرآن كريم در خصوص حشر و نشر انسانها در روز رستاخيز مى گويد: (يَخْرُجُونَ مِنَ الأَجداثِ كَأَنَّهُمْ جَرادٌ مُنْتَشِرٌ) (قمر/7): مردگان بسان ملخهاى پراكنده از قبرها بيرون مى آيند.

[1] . بنابر اين آيه مباركه( إِنْ كانَتْ إِلاّ صَيْحَةً واحِدة فَإِذا هُمْ جَميعٌ لَدَيْنا مُحْضَرُون) (يس/53) بيانگر واقعيت نفخ صور در آيه 51 است كه مى فرمايد: (وَنُفِخَ فِي الصُّور فَإِذا هُمْ مِنَ الأَجْداثِ إِلى رَبِّهِمْ يَنْسِلُون) و معنى آيه اين است كه نفخه صور دوم جز يك فرياد نيست، كه پس از آن ناگهان همگان  نزد ما حاضر خواهند بود.