اصل هفدهم

انسان به حكم اينكه از نور خرد و موهبت اختيار برخوردار است، موجودى مسئول است: مسئول در برابر خدا، در برابر پيامبران و رهبران الهى، در برابر گوهر انسانى خويش و انسانهاى ديگر و در برابر جهان. قرآن به مسئوليت بشر در آيات بسيارى تصريح دارد.

مى فرمايد: (أَوفُوا بالعَهد إِنَّ العَهْدَ كانَ مَسْؤولاً) (اسراء/34): به پيمان وفادار باشيد كه از پيمان سؤال مى شود.

نيز مى فرمايد: (إِنَّ السَّمْعَ وَالبَصَرَ وَ الفُؤادَ كُلُّ أُولئِكَ كانَ عَنْهُ مَسْؤُولاً) (اسراء36): از گوش و چشم و دل سؤال مى شود.

باز مى فرمايد:(أَيَحْسَبُ الإِنْسانُ أَنْ يُتْرَكَ سُدىً) (قيامت/36): آيا انسان گمان مى كند كه به حال خود رها شده است.

و پيامبر گرامى اسلام(صلى الله عليه وآله وسلم) فرموده است:«أَلا كُلُّكُم راع و كُلُّكم مَسْؤولٌ عن رعيته».[1]

[ . مسند احمد:2/54؛ صحيح بخارى:2/284 (كتاب الجمعه، باب11، حديث2).1]