بحث شرط در ضمن عقد.

۱. مفهموم شرط. برای شرط چهار معنا بیان شده است.

الف.معنای حدثی و مصدری. شرط یعنی الزام یا التزام به امری. مصدر باب شرط بشرط. اسم فاعل شلرط آن امر مشروط و کسی که شرط برای او شده مشروط به میگویند.

نکته. از تعریف قاموس برای شرط این بدست می آید که شرط فقط شرط فی ضمن عقد است پس استعمال شرط در شرط ابتدایی و متاخر مجازی یا غلط است و این درست نیست به علت استعمال شرط در عیر شرط در ضمن عقد در موارد کثیر که در متن به آن اشاره شده است. پس استعمال شرط در شرط ابتدایی و متاخر غلط نیست‌.

علاوه بر اینکه استعمال شرط در شرط ابتدایی و متاخر مجازی نیست.

چون اولا امر در شرط مستعمل دایر بین اشتراک معنوی و مجاز است و چون مجاز خلاف اصل است.پس اشتراک معنوی است.

۲.متبادر از کلمه شرط در (شرط فلان) شرط ابتدایی است و تبادر علامت حقیقت است‌.

۳. در مواردی که شرط در مورد نذر و عهد..‌ به کار رفته حضرت برای وجوب وفا به (المؤمنون عند شروطهم) استدلال کرده پس به آنها هم شرط گفته میشود حقیقتا

۴- قول قاموس خلاف دیگر لعویین و شاذ و مادر است.