موضوع: امر هفتم/علائم وضع /علامت دوم (عدم صحت سلب و صحت آن)

ثم إنّ عدم صحة سلب اللفظ - بمعناه المعلوم المرتكز في الذهن إجمالا كذلك - عن معنى تكون علامة كونه حقيقة فيه، كما أنّ صحة سلبه عنه علامة كونه مجازا في الجملة.

مقدّمه: مصنّف در امر هفتم، علامت اوّل یعنی تبادر را به عنوان یکی از علائم تشخیص معنای موضوع له مورد بحث قرار دادند. اکنون علامت دیگری را در این رابطه مطرح می کنند که عبارت است از عدم صحّت سلب به عنوان علامت بر معنای موضوع له و صحّت سلب به عنوان علامت بر عدم معنای موضوع له.

(ثمّ إنّ...) :

علامت دوم: عدم صحّت سلب و صحّت آن؛ بیان شد برای روشن شدن هر یک از علامات وضع، لازم است آن را در قالب چهار مطلب مورد بحث و بررسی قرار داد:

یکی اینکه مراد از این علامت چیست؟

دیگر اینکه چگونه این علامت، موجب تشخیص معنای موضوع له لفظ می شود؟

سوم اینکه نقص و ایراد وارد بر هر علامت چیست و چگونه دفع می گردد؟

و چهارم اینکه حدود و گستره هر علامت روشن گردد.

در خصوص علامت حاضر نیز این چهار مطلب باید مورد بررسی قرار گیرد.